อาณาจักรพุกาม

 

          ตั้งอยู่ริมฝั่งแม่น้ำอิรวดี พม่าเรียกว่า “เอยาวดี”  (Ayeyarwady) ก่อตั้งเมื่อปี 1392 ยุคทองของอาณาจักรพุกามอยู่ในสมัยพระเจ้าอโนรธามังช่อ (Anawrahta Minsaw, Anawrahta) ซึ่งคนไทยรู้จักกันในชื่อพระเจ้าอนุรุทธ หรือพระเจ้าอนิรุทธ ราวปี 1587 พระองค์ทรวงรวบรวมดินแดนต่างๆ เข้าไว้ด้วยกันเป็นปึกแผ่นและรับอิทธิพลของชาวพม่าและมอญเข้าสู่พุกาม พระองค์สิ้นพระชนม์ด้วยอุบัติเหตุ ถูกความขวิดในปี 1620 (ครองราชย์อยู่ 33ปี) อาณาจักรพุกามมีความมั่นคงต่อมาหลายรัชกาล พระมหากษัตริย์ทรงเลื่อมใสในพุทธศาสนาอย่างมาก ทรงสร้างโบราณสถาน เจดีย์ วัดต่างๆ เช่น พระเจ้าจันสิทธะ (Kyanzttha) พระเจ้าอลองสิทธู(Alaungsithu) พระเจ้าติโลมินโล (Htilominlo) เป็นต้น

           อาณาจักรพุกามล่มสลายจากการรุกรานของกองทัพกุบไลข่านในปี 1830 เป็นระยะเวลาหลังจากพระเจ้าหงวนซิโจ๊ว หรือกุบไลข่าน (รัชกาลที่ 1 แห่งราชวงศ์หงวน) ขึ้นครองราชย์ได้ 5 ปีเท่านั้น หลังจากนั้นมีบันทึกเป็นหลักฐานว่าปี 1835 พระเจ้าแผ่นดินสยามส่งราชทูตมาเชื่อมสัมพันธไมตรีกับพ่อขุนรามคำแหง มีชื่อว่า “โฮจือจี่” เป็นทหารระดับนายพลตำแหน่งเป็นจเรกองทัพมาเป็นราชทูตในครั้งนั้น

           เรื่องราวที่มาของการส่งทูตมาเจริญสัมพันธไมตรีกับไทยนั้นคือว่า สมัยเจงกิสข่านผู้นำเผ่ามองโกลรบชนะมาค่อนโลก จากตุรกีมาถึงตะวันออกกลาง ผ่านเส้นทางสายไหมมาถึงเมืองจีน หัวหน้าเผ่านักรบเร่ร่อนผู้นี้ร่ำลือกันนักว่าสามารถรบอยู่บนหลังม้าได้นานถึง 10 วัน 10 คืน ก็ยังมาจอดป้ายเอาตรงเมืองจีน ซึ่งเป็นเมืองที่มีอายธรรมล้ำหน้ากว่าทุกเมืองในโลกในขณะนั้น

ในจีนตอนนั้นเผ่าฮั่นเป็นเผ่าใหญ่ มีการรบกันอีกหลายเผ่า ไม่เพียงรบเฉพาะมองโกลเพียงเผ่าเดียว จีนเสียเมืองซ้องเหนือ แล้วก็ถอยร่นไปตั้งเมืองซ้องใต้ มองโกลใช้วิธีตีเมืองเล็กๆ เป็นวงแหวนล้อมเมืองหลวงของจีนไว้

           ผู้นำมองโกลด้านใต้เป็นหลานเจงกีสข่านชื่อ “กุบไล” ตีเมืองยูนนานเมืองน่านเจ้า และพม่าได้แล้ว ก่อนจะรุกคืบหน้ากระหนาบจีน แม่ทัพกุบไลระแวงประเทศทางใต้อย่างไทยจะตีกระหนาบ กลายเป็นศึกสองด้าน ทำให้ต้องห่วงหน้าพะวงหลัง จึงได้ส่งทูตมาเฝ้าพ่อขุนรามคำแหง ดังพบหลักฐานต่างๆ คือ เครื่องถ้วยจำนวนมาก เครื่องกระเบื้อง ไหลายครามเขียนลายดอกโบตั๋นก้านขดและลายมงคลแปด ผลิตจากเตาจิงเต๋อจิ้น

           ชาวพม่าเปรียบแผ่นดินของตนเป็นแดนพรหมโลก (ดินแดนที่อยู่ของพระพรหม) ชื่อของพม่า (Burma) หรือปัจจุบันเป็น “เมียนมาร์” (Myanmar) ก็แผลงมาจากคำว่า “พรหม” (Brahmar) เทพองค์สูงสุด 1 ใน 3 ของศาสนาฮินดูนั่นเอง และตามข้อความในพงศาวดารฉบับหอแก้ว ลำดับวงศ์กษัตริย์พม่า (The Glass Palace Chronicle of the King of Burmar) บอกถึงตำนานความเป็นมาของประเทศระบุว่า พวกศากยะ (Sakya) ซึ่งอพยพมาจากอินเดียใต้ได้สถาปนาอาณาจักรแห่งแรกบนแผ่นดินพม่าขึ้นในสมัยก่อนคริสตกาล แต่นักชาติพันธุ์วิทยาโดยทั่วไปกลับลงความเห็นว่า ประชาชาวบะมาร์ของพม่าในปัจจุบันนี้คือเชื้อสายของบรรดาผู้คนที่อพยพมาจากบริเวณมณฑลกังสู (Gangsu) ในภาคตะวันตกเฉียงใต้ของจีนในปัจจุบัน

           เมื่อท่านมาทัวร์พม่า แหล่งท่องเที่ยวที่สำคัญในอนาจักรพุกามนั่นก็คือ  เจดีย์ชเวสิกอง  ทุ่งทะเลเจดีย์  วัดอนันดา  เป็นต้น ซึ่งเป็นแหล่งท่องเที่ยวสำคัญที่นักท่องเที่ยวนิยมมาทัวร์พม่ากันอย่างไม่ขาดสาย