บุโรพุทโธผ้าบาติกร้อยเอ็ด

Photo by : https://www.touronthai.com

             ดินแดนอีสานนอกจากจะร่ำรวยด้วยวัฒนธรรม ประเพณีที่สวยงามมากมาย ในเรื่องของศาสนาที่มีวัดที่สวยงามและศักดิ์สิทธิ์อยู่มากมายเช่นกัน และนอกเหนือไปจากวัดวาอารามแล้ว ยังมีอีกอย่างที่สร้างชื่อให้กับจังหวัดร้อยเอ็ดแห่งนี้ ได้ยินเพื่อนสาวงามเจ้าถิ่นคนร้อยเอ็ดมาขนาดนี้  พิสูจน์ด้วยตัวท่านเองวันนี้!!

           ผ้าบาติก คราแรกที่ได้ยินถึงกับร้องเสียงหลงว่าเธอจะพามาร้อยเอ็ดหรือจะระเห็จลงใต้กันแน่  ได้รับรับเสียงยืนยันแน่นหนักว่าร้อยเอ็ดก็มีนะ  ว่าแล้วเราก็บึ่งหน้าไปสถานที่ที่ทำผ้าบาติกทันที รถจอดตรงหน้าป้ายเมืองไม้บาติก มองดูแล้วเหมือนบ้านพักอาศัยมากกว่า เพราะดูแล้วร่มรื่นน่าอยู่ เมื่อเดินเข้าไปด้านในจะเป็นที่ผลิตผลงาน เราได้พบกับอาจารย์ต่อสักดิ์ สุทธิสา  ประธานกลุ่มเมืองไม้บาติก ซึ่งเป็นครูสอนศิลปะทีโรงเรียนอนุบาลร้อยเอ็ด

อ.ต่อศักดิ์  สุทธิสา

              อาจารย์บอกกับเราว่า แรกเริ่มทำเพราะความชอบเป็นงานอดิเรก แต่เป็นที่ชื่นชอบและบอกต่อๆ กัน ของเพื่อนฝูง  จากผ้าป่านทั่วไปกลายมาเป็นผ้าไหมที่เป้นของขึ้นชื่อของท้องถิ่น จนกลายเป็นผ้าไหมบาติกด้วย เส้นสายและโทนสีอันเป็นเอกลักษณ์สีที่มีน้ำหนัก มีมิติด้วยขั้นตอนเทคนิคการซ้อนสี ด้วยชั้นตอนทำที่พิถีพิถันใส่ใจ ผลิตภัณฑ์มีคุภาพทำให้ที่นี่ได้รับผลิตภัณฑ์โอทอป 5 ดาว ในปี 2547 และเป็นผลิตภัณฑ์ 5 ดาว หนึ่งเดียวของจังหวัดร้อยเอ็ด อีกด้วย

             เราสามารถดูขั้นตอนการทำผ้าไหมบาติก ขั้นตอนการลงสีได้ด้วยและยังมีกิจกรรม work shop เขียนลายผ้าของเราเองได้เป็นผลงานที่มีชิ้นเดียวในโลก โดยอาจารย์ต่อหรือทีมงานของอาจารย์จะคอยแนะนำมีค่าใช้จ่ายเล็กน้อยเป็นค่าอุปกรณ์เท่านั้น ได้ลองทำและได้ผ้าบาติกเป็นของเราด้วย นอกจานี้ยังมีห้องพักไว้บริการผู้ที่ต้องการเรียนรู้อย่างแท้จริงอีกด้วย และแน่นอนว่าสาวนักกิจกรรมอย่างเรา ไม่พลาดที่จะลองทำ work shop กัน  บริเวณด้านหน้ายังมีช็อปขายของฝากติดไม่ติดมือกันก่อนกลับด้วย

             หลังจากใช้สมาธิในการสร้างงานศิลปะชิ้นเดียวในโลกกันไปแล้ว ร่างกายต้องการพลังเสริม พวกเรามาแวะเติมพลังกันที่ร้านต้มไก่บ้านสามพี่น้องกันที่ตัวอำเภอเมือง  ก่อนจะไปกราบนมัสการและชมความงามของเจดีย์หินทราย  หรือ บุโรพุทโธจำลอง  วัดประชาคมวนาราม (วัดป่ากุง) ที่อ.ศรีสมเด็จ  ประวัติความเป็นมาของวัดแห่งนี้เมื่อปี พ.ศ. 2496 หลวงปู่ศรี มหาวีโร ได้จาริกวิเวกจากวัดพลูศรีสารคาม (วัดประชาบำรุง)  มาที่วัดป่ากุงขณะนั้นเป็นวัดร้างเก่าแก่  มีมาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2313  สภาพเป็นป่ารก  เนื้อที่ประมาณ 150 ไร่ ไม่มีใครกล้าเข้ามา เพราะลือกันว่าผีดุ  เจ้าที่แรง

               หลวงปู่ศรีได้สั่งสอนธรรมะ เป็นที่เลื่อมใสแก่ชาวบ้านป่ากุง จึงได้ร่วมกันสร้างวัดเพื่อนิมนต์หลวงปู่ให้จำพรรษาที่วัดป่ากุงแห่งนี้  ทำให้ไม่ได้ธุดงค์ไปกราบพระธาตุพนมตามความตั้งใจแรก ก่อนที่จะสร้างวัดหลวงปู่ศรีได้กราบนิมนต์พระอาจารย์หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน และหลวงปู่บัว สิริปุณโณ มาดูบริเวณวัด ซึ่งได้เห็นควรที่จะสร้างวัดขึ้น เพราะเป็นวัดเก่า วันที่ 22 ต.ค. 2508  หลวงปู่ศรี และชาวบ้านได้ร่วมกันก่อสร้างวัดป่ากุง  ปัจจุบันมีเนื้อที่ประมาณ 338 ไร่ นี่คือคำอธิบายจากเพื่อนสาว ทำเอาเราอึ้งไม่อยากเชื่อว่าเธอจะแม่นข้อมูลขนาดนี้

               และยังเสริมประวัติของเจดีย์หินทรายด้วยว่า เมื่อปี พ.ศ. 2531 หลวงปู่ได้ไปปฏิบัติศาสนกิจ จำพรรษาที่ประเทศอินโดนีเซีย ได้ไปนมัสการเจดีย์โบโรโดร์ (บรมพุทโธ) เกิดความประทับใจและกลับมาเล่าให้ศิษยานุศิษย์ได้ฟัง และดำริว่าจะสร้างโดยช่างชาวอินเดีย ด้วยแรงศรัทธาและกำลังทรัพย์ของคณะศิษย์ จนกระทั่งแล้วเสร็จเมื่อวันที่ 28 ต.ค. 2547 มีทั้งหมด 7 ชั้นยอดเจดีย์ทองคำแท้หนัก 101 ขึ้นประดิษฐาน เป็นที่ประดิษฐานพระบรมสารีริกธาตุ มีภาพแกะสลักหินทรายเหลืองนูนต่ำเล่าเรื่องราวพระพุทธประวัติและเวสสันดรชาดก รวมทั้งประวัติของหลวงปู่ศรีด้วย หลังจากรับทราบประวัติความเป็นมาแล้วเราก็เข้าไปนมัสการเจดีย์หินทรายกันเพื่อเป็นสิริมงคล

    

           ด้านหลังยังมีมณฑปครอบจิตกาธาน (เมรุชั่วคราว)  เป็นสถานที่ประกอบพิธีพระราชทานเพลิงสรีระสังขารของหลวงปู่อยู่กลางสระน้ำ คณะศิษยานุศิษย์ของหลวงปู่เห็นพ้องกันที่จะเก็บรักษาอัฐิธาตุขององค์หลวงปู่ไว้ที่จิตกาธาน แห่งนี้ไม่แจกจ่ายออกไป โดยสร้างมณฑปครอบไว้เป็นธรรมานุสาวรีย์ถาวร  เราได้กราบอัฐิธาตุของหลวงปู่ในบริเวณรอบมณฑป รำลึกถึงธรรมะที่หลวงปู่ได้สั่งสอนเพื่อเตือนสติตนให้ยึดมันในธรรมทุกขณะลมหายใจ